Voedselintolerantie bij baby's en kleine kinderen
Enige jaren geleden was ik met enkele andere echtparen vanwege de warmte naar een zwembad gegaan. Daar zou de plek zijn waar we wat verkoeling konden krijgen. Een van de andere echtparen kende ik nog niet zo erg lang en ik kwam er achter dat zij een klein kind hadden van nog geen jaar oud. Uiteraard hadden zij de kleine meegenomen naar het zwembad. Wat mij opviel was de enorme 'dunne' huid van het kind en het volledig roerloos blijven zitten. Zij was op een plek neergezet en bleef daar verder zonder enige beweging zitten. Alleen haar ogen bewogen en namen de zaken in haar op die zich langs haar afspeelden; verder gebeurde er niets. In de plaats van dat zij, zoals andere kinderen, aan het rennen was, aan het spelen was of aan het poedelen was, bleef zij alleen maar roerloos zitten.
Aan deze situatie moest ik terug denken toen ik het onderstaande verhaal las. Ik wilde dit verhaal aan niemand verder onthouden en hoop dan ook dat het door mij plaatsen op deze website van enig nut kan zijn. Al zet het maar één ouder aan het denken dan is dat al voldoende. Ik heb het verhaal overgenomen van een andere website (bron staat onder vermeld).
Onze dochter had als baby reflux, constipatie en eczeem. Ok, op naar de dokter en de osteopaat. Niks hielp echt. De osteopaat deed de suggestie om koemelk te schrappen. Ik hoorde bij de huisarts en zij vond koemelkallergie geen optie, ze komt te goed bij. De week erna moest ik terug en had ik een andere huisarts. Ik was ondertussen al een week gestopt met koemelkproducten en zij zei ‘probeer het gewoon, na een paar weken moet je verschil zien. Je kan dit ook enkel op deze manier testen bij baby’s, bloedtesten zijn op deze leeftijd nog niet betrouwbaar.’ Ok, eindelijk iemand die me geloofde. En dus deden we door. Onze dochter werd rustiger. Ze werd daarvoor precies ‘van binnen uit’ gekriebeld. Zat nooit stil, had altijd een soort onbehagen. Ondertussen was ze vier maanden. Veel gehuil, onrustige nachten, reflux, krampen verder. Relatie met mijn, overgevoelig-voor-geluid (en dus gehuil), man onder druk. Machteloosheid van onze beide kanten. Geen makkelijke tijd. Al snel krijg je adviezen: ‘stop met de bv, ze zal wel beter slapen.’ ‘Begin met groentehapjes’ en ga zo maar door. Ik wilde 6 maanden exclusief bv geven en wilde lang borstvoeding geven, dus ik deed door. Tegen de goedbedoelde adviezen in. Op de duur sta je zowat alleen. Dat was toch mijn gevoel. Ik had erover gelezen, wist wat ik deed, probeerde dit uit te leggen aan de omgeving, maar steeds was de bv de boosdoener. Met Rapley kreeg ze niet genoeg calorieën binnen. Ondertussen verminderden de klachten. Koemelk werd volledig geschrapt. Ook de verborgen koemelk zoals in brood. Toch bleef ze onrustig. Snachts rond vier uur bleef ze krampen hebben en dat tot het tijd was op te staan. Zonder probiotica was het nog erger.
In juni, intussen was ze 8 maanden, heb ik een week thuis gezeten van het werk. Oververmoeid. Ik kon niet meer. Er moest iets gebeuren. Nu heb ik nooit ruzie met mijn moeder, maar toen hebben we dat wel gehad. Dat er iets moest gebeuren, dat ze flessen moest krijgen als laatste voeding. Dat ik niks te bewijzen met de bv. Ik weet, dit is allemaal goedbedoeld advies. Maar stoppen, afbouwen, kunstvoeding geven, was geen optie omdat ik wist: het ligt niet aan de bv. Er moet nog iets zijn waar we over kijken. Kunstvoeding gaat niks veranderen en eens je daaraan begint, bouw je toch af (had ik mijn vorige bv-periode meegemaakt en wilde ik nu vermijden).
En dan uit het niets, kwam een kennis aandraven met EAV. Een test waarin voedselintoleranties werden bekeken, ook bij baby’s. Haar dochter was even oud en de test had wonderen gedaan. Ik kon gelukkig al snel terecht bij Herbatheek Gent. Ondertussen was ze negen maanden. Mijn man had het zowat gehad met het huilen van de dochter. De machteloosheid was ondraaglijk. Je kind zien afzien en er niks tegen kunnen doen. Je vrouw die oververmoeid is. Hij trok meerdere malen aan de alarmbel.
Dus de EAV test, daar stelden we al onze hoop op. Nu ben ik iemand met de voetjes op de grond, wetenschappelijk geschoold en geen geitenwollensok. Maar als een test met een koperen staaf uitsluitsel kan geven en je kind de nodige rust kan geven, waarom niet? Er kwamen nog zes andere voedingsmiddelen uit waar de dochter intolerant bleek aan te zijn: witte geraffineerde suiker, tarwe, soja, amandelen, banaan, appelsien en natuurlijk koemelk. Dit had ik nooit zelf kunnen vinden door eliminatie.
Op de terugweg naar huis heb ik gehuild als een klein kind. Eindelijk duidelijkheid en erkenning. Van een wildvreemde dan nog, die Loa aansprak na een gesprek over borstvoeding en Rapley met ‘je hebt geluk met zo’n mama, die alles zo goed uitpluist voor jou.’
Thuisgekomen meteen gestart met ons dieet en de kuur voor haar darmen. We zijn nu 10 weken verder en mijn man zei: ‘het is toch echt veel beter met Loa, hè? Je moet daar iets over schrijven, je kan daar andere mama’s mee helpen.’
De rust is wedergekeerd. Onze dochter eet grotere hoeveelheden vaste voeding en geniet ervan omdat haar maag en darmen rustig zijn. Geen reflux meer, geen constipatie meer, geen onrustigheid meer. Een baby die slaapt, uit zichzelf. Een papa die zijn dochter gelukkig ziet. Een mama die haar gevoel heeft gevolgd en gelijk heeft gekregen. Iedereen gelukkig.
Uiteraard bestaan er naast de test zoals genoemd in dit verhaal ook andere testen zoals de Voedsel Intolerantie Test van Mijn Voedsel Intolerantie Test.
https://blogmona.wordpress.com/2014/09/14/voedselintoleranties-de-lijdensweg-doorbroken-een-ervaringsverhaal/